باسمه تعالیتومی آیـی وانتــظـاراز لغت نامه هاپـاک میشود!سالهاست که به امید آمدنت چشم به آسمان دو خته ایم و ذره ذره جان و دل را به فریاد« العـجـــل» سپرده ایم با آن که نوای« این بقیــه الله» سینه را می سوزاند قلب را به ناله «الغــوث»" امید تپیدن داده ایم و چشم هایمان را با نور «ادرکنی» مزین ساخته ایم.ای عاشقانه ترین ترانه هستی! من فصل ناله و دردم. با شعر انتـظار تو; همه هست آرزویـم که ببینم از تو رویـی چه زیان تو را که من هم بـرسم به آرزویـیکاش که خدا عنایتی کند و تو زودتر از زود بیـایی....تا دگر بر دل زنگار گرفته ننویسیم این جمـعه هم گذشت، مـولایم و آقـایم چرا نیـامـدی...؟در نیمه شعبان سال 255 هجری قمری تحولی شگرف در عالم خلقت روی دادو آخرین نور،از انوار بلند مرتبگان عالم وجود،از عرش خدا بر فرش زمین فرود آمد تا این کره خاکی را مهبط فرشتگان و محل عروج صالحان کند.این سفر عرشی،چهاردهمین سفری بود که با انجام آن سلسله سفرهای اسمانی به پایان رسیدو این بار طاووس بهشت با همه زیبایی ها و شکوهی که داشت از بام عرش الهی پر کشید و برای ماموریتی عظیم بر بام خانه آدمیان نشست تا دامن زمین را جایگاه پرواز آنان سازد.این نور الهی، همان کسی بود که تمام انبیاء و اولیاء خدا در همه لحظه های تاریخ،انتظار او را می کشیدند. ای ذخیره الهی!چه مقام رفیعی داری که پیامبر بزرگی چون موسی آن را از خدا طلب می کند.گویا او آگاهی یافت که چگونه زمین را به ذکر و نور خدا آباد می کنی و چگونه احکام الهی را در همه جای آن جاری می سازیو قسط و عدل که آرزوی بر زمین مانده همه انسان های وارسته بوده است را در سراسر زمین تحقق می بخشی؛از این رو درخواست کرد که این توفیق عظیم نصیب او شود. لقب مشهور او مهدی و القاب دیگر او:قائم حجت منتظر خلف صالح صاحب الزمان می باشد اما نام و کنیه او،نام و کنیه رسول خدا(صلی الله علیه وآله) است.اسم پیامبر(صلی اله علیه وآله)،محمد و کنیه او ابولقاسم است و همین نام و کنیه برای حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است و خواندن دعاهایی که درباره آن حضرت وارد شده مانند: دعای عهد، دعای ندبه،دعای« اللهم کن لولیک»، دعای «اللهم عرفنی نفسک»، زیارت نامه آل یس، صلوات و بسیاری دیگر.... التماس دعا
